Weronika Sherborne
(28.07.1922-18.09.1990)

 

Z wykształcenia nauczycielka wychowania fizycznego i fizjoterapeutka. Studiowała w Bedford College of Physical Education (Kolegium Wychowania Fizycznego w Bedford) w latach 1940-1943.Następnie przez rok (1943-1944) studiowała w Art of Movement Studio (Studium Sztuki Ruchu) w Manchester, noszącym obecnie nazwę Laban Centre for Movement and Dance (Centrum Ruchu i Tańca im. Labana). Znalazła się tam pod wpływem twórczości Rudolfa Labana, jego pracy i systemu nauczania. Znajomość ta wywarła decydujący wpływ na życie i twórczość W. Sherborne. W tym okresie R. Laban osiedlił się w Wielkiej Brytanii, z dala od prześladowań politycznych, i zaczął rozwijać i wcielać w życie swoją "filozofię ruchu". Znajomość Sherborne (studentki) i Labana (nauczyciela) przerodziła się z czasem w przyjaźń i wieloletnią współpracę. Rudolf Laban zaprosił ją do udziału w przygotowaniu książki Modern Educational Dance (Współczesny kształcący taniec) oraz do pracy w kierowanym przez niego ośrodku. Weronika Sherborne zdecydowała się jednak pracować jako nauczycielka wychowania fizycznego i tańca.

Podczas nauczania na specjalistycznych kursach w Dartington Hali zetknęła się z zespołem pracowników Withymead Rehabilitation Centre (Centrum Rehabilitacji Withymead) w Exeter. Podjęła wówczas pracę jako kinezyterapeuta, czyli terapeuta ruchu, wykorzystując swoje zdolności i wiedzę w zakresie obserwowania ruchu i uczenia ruchu pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi.

Przełomowym momentem w jej działalności profesjonalnej był udział w kursie zorganizowanym w Bristolu (w latach 50-ych) przez Krajowe Towarzystwo Higieny Psychicznej dla osób, które chciały pracować z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Zetknięcie się z problematyką upośledzenia umysłowego spowodowało, że Weronika Sherborne zaczęła rozwijać własną metodę oddziaływania na dzieci upośledzone umysłowo oraz kształcić nauczycieli w tym zakresie. Od lat 70-ych aż do momentu przejścia na emeryturę w 1985 r. wykładała na Politechnice w Bristolu, w kolegiach przygotowujących nauczycieli pracujących z osobami upośledzonymi umysłowo (zarówno z dziećmi, jak i z dorosłymi).
Od początku kontaktu z dziećmi upośledzonymi umysłowo W. Sherborne wykazywała głębokie zrozumienie zarówno dla tych dzieci, jak i dla osób, które z nimi pracowały. To pozwoliło jej zaadaptować dotychczasowe doświadczenia z pracy zawodowej do specjalnych potrzeb i swoistych możliwości tych dzieci.

Teoria i osobowość Labana wywarły na Sherborne znaczący wpływ. Z idei i doświadczeń jego szkoły wniosła do własnej praktyki pedagogicznej wszystko to, co jest potrzebne i możliwe do wykorzystania w pracy z dzieckiem upośledzonym umysłowo. Teorię i praktykę Labana związaną z Ruchem (Movement) zastosowała początkowo do pracy z dziećmi, następnie z dorosłymi umysłowo upośledzonymi, a wreszcie rozszerzyła na dzieci z różnego rodzaju nieprzystosowaniem i zaburzeniami rozwoju psychomotorycznego.

Weronika Sherborne wiele nowego wniosła do teorii Rudolfa Labana, rozwijając ją w kierunku humanistycznym. Zwróciła uwagę na potrzebę rozwijania bliskich związków między ludźmi, istotną dla rozwoju osobowości dziecka, niedocenianą i nie realizowaną w szkolnictwie. Idea wspomagania rozwoju dziecka przez nawiązanie więzi emocjonalnej z innymi ludźmi pogłębiła "filozofię ruchu" Labana i stała się podstawą jej własnej metody, którą dla odmiany można by nazwać "psychologią ruchu".

W publikacjach Weroniki Sherborne i jej wypowiedziach do końca życia i aktywności zawodowej wyczuwało się obecność jej nauczyciela Rudolfa Labana.

Sherborne poświęciła ponad 30 lat swego życia kształceniu nauczycieli, których przygotowywała do pomagania dzieciom o nie prawidłowym rozwoju i specjalnych potrzebach edukacyjnych. W tym celu wielokrotnie wyjeżdżała za granicę: do Norwegii, Belgii, Stanów Zjednoczonych, a także do Polski, którą odwiedziła kilka razy. Wielu nauczycieli z całego świata przyjeżdżało do niej, by obserwować jej pracę i uczyć się warsztatu. Wykształciła wielu uczniów.

Weronika Sherborne jet współautorką kilku książek i wielu artykułów poświęconych wychowaniu i terapii dzieci z zaburzeniami rozwoju. Niektóre z jej publikacji ukazały się w Polsce. Przy jej udziale powstała część filmów stanowiących instruktaż do praktycznego prowadzenia zajęć. Podręcznik do swojej metody pt. Developmental Movement for Children (Ruch Rozwijający dla dzieci) przygotowała będąc na emeryturze.

Idea współdziałania osób pracujących metodą Ruchu Rozwijającego - międzynarodowej wspólnoty osób związanych z metodą Ruchu Rozwijającego - jest szczególnie ważna dla upowszechniania spuścizny pedagogicznej w momencie, gdy zabrakło wśród nas jej Autorki. Fundacja im. Weroniki Sherborne (The Sherborne Movement Fund), założona przez jej córkę Sarah Sherborne i uczniów: Cyndi i George'a Hill, zorganizowała 11 maja 1991 r. w Birmingham Dzień Pamięci Weroniki Sherborne. Fundacja ta ma w swoim programie powołanie Centrum Ruchu im. Weroniki Sherborne (Centre Sherborne Movement), gdzie odbywałyby się kursy szkoleniowe, a także wspierano by takie inicjatywy, jak współdziałanie osób pracujących metodą Ruchu Rozwijającego.

Bibliografia:

M.Bogdanowicz, B.Kisiel, M.Przasnyka: Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, Warszawa 1992

M.Bogdanowicz, D.Okrzesik: Opis i planowanie zajęć według Metdy Ruchu Rozwijającego W.Sherborne, Gdańsk 2008